Dag 10 - Las Vegas, Zion, Bryce

Onze laatste nacht in Las Vegas zat erop. Vandaag, maandag 14 oktober gaan we verder richting de Nationale Parken zoals Zion, Bryce Canyon en Grand Canyon. Twee dagen geleden hoorden we op het nieuws dat de 3 grootste toeristische attracties van Amerika weer open gaan en dit niet door de overheid gefinanciert wordt, maar door onder andere gouverneurs. Dit geldt alleen voor Grand Canyon, dus hopen dat de geruchten die we gehoord hebben ook kloppen en de andere parken in Utah (Zion en Bryce) ook open zullen zijn. Het eerste stuk ging na Vegas ging mooi snel, we mochten zelfs grote delen 70mph (115kmh..) rijden! Ter hoogte van st. George reden we de staat Utah binnen. Hier stond al vrij snel een groot informatiebord voor een informatiecentrum over deze staat en hoogstwaarschijnlijk ook over de parken. We werden hier vriendelijk te woord gestaan en ze verraste ons met het geweldige nieuws dat alle parken in Utah open zijn sinds gisteren! Nu hebben wij eens geluk zeg!! Zou het gelukskoekje dan toch geholpen hebben..?!?
Blij dat we waren, reden we verder met verschillende gratis folders en kaartjes van de parken. Eerst maar eens de nodige profiant inslaan voor de stevige tochten in de parken die ons weer te wachten stonden. Dit bleek alleen lastiger dan gedacht, want via de tomtom kwamen we steeds uit op mega-speciaalzaken, maar niet voor eten... Na 3 keer naar een verkeerde zaak te zijn gereden, toch eindelijk wat gevonden! Hier weer wat brood en beleg ingeslagen. Ook wat te drinken voor onderweg natuurlijk. Toen verder richting Zion gereden wat ons weer over mooie bergachtige wegen leidde.

Ondertussen was de ochtend alweer voorbij. Aangekomen bij Zion keken we ons de ogen weer eens uit! Met om je heen hoge bergen en hiertussen een diepe kloof (canyon) waar een riviertje loopt. Helaas stond het water hierin te laag om er een kano in te leggen... Langs de rivier zijn er mooie wandelpaden aangelegd tot aan het water en vlak langs het gebergte. In het park zelf mocht je niet met de auto rijden, wel kon je gratis met een pendelbus die elk kwartier langs kwam. Er waren meerdere plaatsen om uit de bus te stappen, maar wij kozen voor de laatste, hogerop de rivier. Hier komen de wanden van de kloof namelijk steeds dichter bij elkaar, wat dit pad zo mooi maakt. Voor de echte hikers liep het pad na een 1,5km lang verharde weg verder door en over de rivier zelf heen. Dit zal erg indrukwekkend geweest zijn, maar omdat je er tot je knieeën erbij in het water zal moeten lopen, hebben we dit toch overgeslagen. Dit gedeelte van de rivier kan ook erg gevaarlijk zijn, gezien de kloof hier ook echt niet veel breder is dan de rivier. Wanneer het verderop veel regent en is er kans dat er ineens een stormvloed komt in de kloof. Het water kan dan binnen minuten tot seconden ineens meters stijgen. Er zijn hier wel eens mensen omgekomen..

Na de wandeling en de bus terug naar de auto genomen te hebben, zijn we verder de bergen ingereden. Steeds hoger, dit bracht dus ook weer mooie uitzichten met zich mee. Vooral omdat het buiten alweer begon te schemeren. We hadden ondertussen besloten zelf te gaan koken vanavond. Marcel heeft speciaal voor deze reis alvast voor zijn aanstaande verjaardag een gas en benzine pitje gekregen. Doordat het mooi rustig op de weg is en er mooie afslagen waren met vergezichten, was het nu hier mooi tijd voor! Na een mooi plekje uitgezocht te hebben en alles klaar te hebben staan, konden we het meest belangrijkste niet vinden... De aansteker... Balen.. Dus toen even verder gereden naar een tankstation om deze alsnog te halen. Zin om de hele auto en koffers door te zoeken hadden we ook niet. Met een fleezedekentje onder onze kont, winterjas aan, zittend op een boomstam zaten we dan te genieten van onze maaltjd in de ondertussen donker wordende omgeving. Dit was een heerlijk pot met rijst, voorgegaarde en gekruide kip, blikje sperziebonen en ketchup. Heerlijk en simpel! Honger hadden we na alle moeite die we ervoor gedaan hebben natuurlijk ook wel. (6.30pm). Een biertje en sapje ernaast. Genieten was dit wel. Wel een beetje extreem stil hier. Apart, dit zijn we zelfs in Azelo niet gewend...

Na een banaan als toetje zijn we nog 1,5 uur verder gereden naar ons hotel waar we om 8.00pm aankwamen bij Bryce Canyon Resort. Ondanks dat er aangegeven was dat er tot 10pm ingecheckt kon worden, hing hier al een envelop aan het raam van het kantoortje met onze naam en kamersleutel... Zo laat waren we er toch nog niet... Eenmaal op onze kamer zagen we dat de wekkerradio hier de tijd een uur later had staan dan wij.. Ojee, klopt, we zitten nu in Utah, daar waar het tijdverschil + 1uur werd. Dit was ons toch even ontgaan. Het appartement viel ons helaas wat tegen, alles was oud en de deur naar buiten klemde.. Gauw de verwarming aangezet want het was koud hier, het vroor ongeveer 4 graden.
Terwijl de verwarming zijn werk deed, zijn we naar het café op de hoek hier gegaan. Inclusief het naast gelegen restaurant kon je er alle gasten op een hand tellen.. Toch er lekker even wat gedronken en bezig geweest met een begin van een nieuw reisverslag, want er was nog veel in te halen van Las Vegas toen. Uurtje later ging de bar hier ook dicht en zijn we terug naar de kamer gegaan. Op tijd in bed, want morgen willen we er vroeg uit om in de ochtendglore de Bryce Canyon te zien!