Dag 12 - Grand Canyon - Flagstaff - Cottonwood

Omdat we na Page weer in de staat Arizona zaten ging de klok weer een uur terug. Dat uurtje extra gunden we onszelf meer rust in bed na de behoorlijk lange dag van gisteren. Toch hadden we tegen 8u ons ontbijt op de kamer al achter. Ondertussen verlichtte de zon langzaam de kloof van de droge rivier naast ons motel. We hadden ongeveer drie kwartier rijden voor de boeg naar het bezoekerscentrum van de grand canyon waar we ons een halve dag hoopten te vermaken. De route leidde wel pal langs de steeds diepere kloof van de grand canyon de rivier die langs onze overnachting liep. Elke kilometer was er wel een plek op te stoppen met prachtige uitzichten. Deze eerste zichtpunten zijn beheerd door Indianen, waar zij ook meteen dezelfde handwerkjes weer probeerden te slijten.

Na drie kwartier reden we dan ook echt het park binnen. Meteen vooraan zit het punte 'Desert View' waar je vanaf een oude uitkijktoren ver kunt kijken over de opzich kale vlakten van de Arizona woestijn. Ware het niet dat er in die woestijn een rivier zich in een tientallen meters diepe en brede kloof gegraven heeft. Enorme gebergten, maar dan omgekeert! Tien minuten verder rijden begon het echte touristische gedeelte waar je ook de nodige wandelpaden op kunt. Gezien we gisteren al de nodige ervaring opgedaan hadden in Bryce met het bewandelen van een canyon pakten we het dit keer ook voorzichtig aan. Er zijn hier namelijk wandelingen mogelijk die je helemaal naar de rivier zelf lijden, maar zelfs 'bergafwaarts' kan dit tot 8uur lang duren! We besloten om een pad te pakken welke niet al te stijl is en waar we binnen 2-4uur weer boven zouden zijn.

Zo mooi als het uitzicht bovenop de canyon al is zoveel mooier wordt het wanneer je zo in eens een paar honderd meter lager staat! Het motel wat aan de rand bovenop staat is ineens piepklein. Onder je zie je nog eens misschien wel 200 meter lager het wandeldpad wat richting de rivier gaat. Onderweg naar beneden kom je ook vele mensen hijgent en kuchend tegen die ondertussen de weg naar boven weer begaan. "Waar ben ik aan begonnen" denk je op die momenten. Na een uur naar naar beneden gelopen te hebben, hadden we het wel een beetje gezien. Op dit punt aten we op een grote overhellende rots een meegebracht broodje. Gezien we de onderkant van de canyon op net een kwart bereikt hadden, moesten we dezelfde weg naar boven. Overigens deed het gros van de mensen dit.. Het naar boven lopen ging overigens net zo snel als naar beneden. Al waren de rust momenten nu nodig om op adem te komen in plaats van om foto's te maken. Al met al waren we ook in vrijwel in een uur weer boven.

Met een zeer bijzondere wandeltocht achter de rug zijn we, tegen half twee in de middag, weer in de auto gestapt richting onze volgende overnachting. Halverwege deze route naar Cottonwood, van ongeveer 3uur rijden, kom je voor een deel nog over de bekende route 66. Route 66 leidde ons door het plaatsje Flagstaff waar ook de allereerste oost-west spoortlijn door heen loopt. In Flagstaff pakten we, ook om een echt uit te rusten van onze wandeling, een mooi terrasje in het oude gedeelte van de stad. Hierlangs liep ook de spoorlijn waar zo om de 10 minuten gigantisch groot en lange vrachttreinen overheenreden.

Terwijl de zo'n al bijna onder ging hadden we nog zo'n 1,5 uur te rijden. Na een stuk vrij vlakke omgeving werdt het weer wat bergachtiger. Daar overheen gestoken verlieten we de snelweg richting Cottonwood. De ondergaande zon scheen hier prachtig over het gebergte met de maan in het oosten ook op volle sterkte.

Bij het motel 'Best Western Inn Cottonwood' aangekomen werden we verwelkomt door twee melige vrouwen. Ze kenden overigens ook een beetje Nederlands; "Noujken in de koujken". Hier moesten we natuurlijk erg om lachen! Blij verrast waren we van de aanwezigheid van een wassarette EN een hottub!! Na onze spullen gepakt te hebben en de prima kamer bekeken te hebben hebben we hier natuurlijk meteen gebuik van gemaakt. Heerlijk uitgerust in het buitenbad, met een prima buiten temperatuur van nog 18 graden, hebben we ons volgestopt bij de Mexicaan op de hoek. Zo konden we alvast wennen aan de cultuur die op ons te wachten zou staan in het uiterst zuid-westelijke puntje van onze route; San Diego!